5 Maart 2017 Facebookvienden, ik heb de eerste dag Sri Lanka/Stichting Stamppotje er op zitten en de nieuwe dag is hier alweer een paar uren aan de gang. Het was een lange reis deze keer want de overstaptijd in Dubai was maar liefst vijf uren dus na ruim 21 uur onderweg was ik bij mijn mooie project in Sri Lanka. Het eerste ( naar Dubai) deel vloog ik in de dubbeldekker van Emirates wat is dat toch een fantastisch vliegtuig. Op het vliegveld van Colombo stond men mij al op te wachten en was het welkom hartverwarmend. De heerlijke chaos buiten bij de luchthaven was geweldig veel te veel auto’s die toeterend en afsnijdend een plekje trachten te bemachtigen. Het warme welkom werd nog een dunnetjes overgedaan op het project zelf. mijn 2e petekind Metusha was jarig en er was een ‘kinderpartijtje’ aan de gang er was op mij gewacht met de taart voor de kleine meid. Wat een feest!! Lytse Jouke, in Thomastrui’ is niet van mijn zijde “te slaan” wat een poppie. Na het feestje heb ik met de managers en Sampath wat gedronken en gegeten om daarna als een blok in slaap te vallen. De mannen hebben een mooi ‘appartement’ gemaakt dat. Dat gebruikt gaat worden als bed & breakfest aan de Indian Ocean nou een aanrader nette ruime slaapkamer, badkamer,keuken en ruimte om te eten daarnaast een kleine veranda aan de Oceaan. Gisteren zijn we, naast veel bekenden groeten, naar Negombo geweest visafslag bekeken en wat inkopen gedaan voor maaltijden etc. Daarna heb ik de familie op gezocht die een beetje mee onderhoud, vorig jaar is de vader, 43 jaar, plots overleden en mama met vijf kinderen achter gebleven…Ze leven in dikke armoede het huis is erbarmelijk gelukkig wordt er inmiddels aan gewerkt met hulp van sponsors. Ik gun die schatten zoveel beter ze gaan er echt voor nu zonder man/pappa. Daarnaast natuurlijk de komende week indelen en de vaste dingen plannen als koken voor de kinderen, lady’s lunch en famelyday. Morgen zijn alle schoolkinderen weer hier en daar kijk ik nu al naar uit wordt weer een feestje…ik ga een bakkie ☕️ scoren en overweeg om te vertellen dat hier ca 32 graden is met een luchtvochtigheid van 72% zodat het wat warmer aanvoelt gelukkig:)
7 maart 2017…’k werd wat klam wakker vanmorgen we hadden weer eens ‘powercut’ dat betekent geen ‘vin’ die draait en zeker geen airco…’t wordt nog mooier ook geen warm water maar koud douchen is goed voor het hart he… Mijn hart kan wat hebben hoor het draait hier op volle toeren en de geluk stofjes nestelen zich in mijn lichaam… nu even terug naar de afgelopen dagen, zondag was een rustige dag met als een van de hoogte punten even naar een slager om wat vlees voor het diner s’avonds en achter op de scooter bij Randima kwamen we bij laat ik zeggen een soort van slagerij Spijkerman…zie foto al met al een hele fijne relaxte zondag waarbij we naast ‘manstalk’ zeker ook hele mooie en serieuze onderwerpen bespraken. Gisteren, maandag, begon met een zeer feestelijk welkom door de klas meervoudig gehandicapte kinderen en luidkeels een welkom aan mij gezongen o.l.v. de onderwijzeressen. Na wat koffie op kantoor en nogmaals een rondje hughen in de klas en kennismaken met zr. Nandeni ging ik met Sampath Thushara in de Tuktuk op ‘reis’ op een aantal vrienden op te zoeken. Zo kwamen we bij Nipuni Madushani en haar man Chanderne die een nieuw huis aan het bouwen zijn omdat ze bij de moeder van Nipuni inwonen en nu ook de broer gaat trouwen moeten zij eruit en komt de broer er wonen. Maar zo vertelde Chanderne het probleem is ons geld is op dus we kunnen het huis niet afbouwen nu al hadden we eerst maar geld voor een dak. Zie foto’s. Ik heb een een start bedrag(je) toegezegd van 40.000 rps/€ 250,00 en wat ‘adviezen’ gegeven. Daarna op reis naar ‘bloemetje’ een van de eerste kinderen die ik hier ontmoette ze heet eigenlijk Jayamali maar ze altijd een bloemetje in d’r haar dus noemde ik haar bloemetje. Nu is haar 2e naam in Sri Lanka Bloemetje die van hart tweede kindje in verwachting is inmiddels. Ze heeft een goede man die hard werkt maar weinig verdient zo heb ik met haar afgesproken dat ik het ” money for milk” bedragje dat ze iedere maand al krijgt wat te verhogen. Daarna lunch bij goede vriend Nimal die houseboy/kok is in een mooie bungalow in een paradijsje aan de Lagoon. Terug op Santosa hebben we wat gepraat en heb ik bij de schoolkinderen gekeken en daarna het eten voor de kids opgeschept waarna ze naar een ‘eet smakelijk’ hun bordjes leeg smulden. Toen van een geweldige sunset genoten en samen met Erange foto’s gemaakt. Gisteravond ben ik met de managers en Sampath in Negombo gaan eten, gezellig! Nou dat was alweer een heel verhaal…vandaag o.a. de traditionele lady’s lunch at the beach.
Woensdag, 8 maart, verliet ik jullie met de mededeling dat het de dag was van de Lady’s lunch, klinkt niet zo bijzonder maar dat is het voor de vrouwen van het project wel! Eerst dronken we nog koffie op kantoor en kregen visite van twee dames uit Putten die met acties van hun kerk gezorgd hebben voor drie nieuwe huisjes in het moerasgebied, top natuurlijk. Na wat overleg met de mannen hier ben ik naar de klas van de kinderen met meervoudige beperking gegaan de “les” is dan volledig ontregeld maar daar maalt niemand om. Spreekwoordelijk wordt er geknokt om aandacht van die witte man…en houden soms drie/vier tegelijk mijn handen vast..wat is aandacht toch een toverwoord. Heel vrolijk werd ik van het consultatiebureau dat hier op het terrein gewoon buiten is en waar de moeders met hun kinderen komen. Ook nu valt de vriendelijkheid van al die mensen mij weer op, prachtig! Om 12:30 uur zou het busje komen om ons voor de lady’s lunch naar het beach restaurant te brengen maar ja…laat ik zo zeggen ook hier in Sri Lanka geldt het gezegd die Europeanen ‘de klok en wij hier de tijd’ dus om ca 13:40 u zaten we in een volg gepropt busje…17 personen erin waar bij ons 9 zijn toegestaan. De lunch was weer ouderwets gezellig de dames gierden af en toe van de lach en al verstond ik er vaak niets van de sfeer was super. De vrouwen kozen niet voor een dessert en toen zijn we op de terugweg bij een ijsuitgifte gestopt…groot succes. Tweede helft van de middag een bezoek gebracht aan mijn eerste hospita hier, Rosita, via ap’s hebben we het laatste jaar veel contact gehad ze was erg ziek (k) Rosita heeft enorme vechtlust maar dat deze vreselijke ziekte haar te pakken heeft gehad dat is duidelijk. Toen was het alweer tijd voor het opscheppen van het eten voor de kinderen, momenteel zijn er even wat minder kinderen die de (bij) lessen volgen maar meer dag genoeg om lekker te laten eten. Daarna met Sampath wat lokale mensen bezocht en de sunset bewonderd. Gisteren was een mooie lange en vermoeiende dag…de mannen Sampath Thushara Randima Srimal Randi en Arunda Nuwan vonden dat ik even cultuur moest snuiven. We zijn naar de Temple of Bandulla geweest prachtig! Het ca 156 km en daar doe je hier zo’n drie en een half uur over…maar ik geniet ook van alles wat onderweg zie vooral het verkeer verbaast me steeds opnieuw. Het bumperkleven, afsnijden en gewoon voorrang nemen is hier vast uitgevonden, als je elkaar maar niet raakt he, heerlijk. Dat lukte zagen we gisteren ook niet iedereen ik geef er de voorkeur aan hierover niet uit te wijden..brrr.. bij thuiskomst hebben we de dag geëvalueerd met een drankje en wat te snoepen. D.d. Gayan Suranga de big Boss had eten voor mij gemaakt w.o. een heerlijke gehaktbal echt heerlijk! Vandaag ga ik voor de kinderen koken en hebben we ook aan meerderen kennis gegeven dat ze mogen komen eten. Zo na het ontbijt ga ik met Randima naar Negombo om alles op te halen..menu Fryske Nasi met salade en dikke drumstick met ijsje als dessert. Heerlijk koken en bakken in een tropische warmte, genieten… Straks zijn de ‘beperkte’ kinderen er eerst weer na gezamenlijk de dag te hebben geopend gaan ze ook ontbijten de een uit een bakje de ander de rijst etend uit een ouwe krant..
9 maart 2017 Oefff…warm vandaag ‘k heb ontbijt gehad, de voetbaluitslagen van de vrijdagavond gezien en de eerste ‘kroepies’ van lytse Jouke ook al…nu even in mijn B & B om dit verslagje te maken. Donderdag was weer een hele mooie dag want op het drukke schema stond koken voor alle kinderen hier. Uiteraard eerst naar Negombo met Randima om de inkopen te doen en ik zag met een glimlach dat de jonge dame achter de toonbank van de slagers afdeling schrok toen ik in een keer alle drumstick kocht, ? “are you sure sir” yess lady? We stouwden de Tuktuk vol met van alles w.o. natuurlijk ook veel ijsjes want de kinderen van de klas met gehandicapten die niet hier eten krijgen zo’n dag aan het eind van de ‘lessen’ ook een ijsje. Het koken ging goed warm natuurlijk maar dat geeft niets met een beetje hulp en veel lol was het opnieuw een feestje en niet alleen voor mij! Bij het opscheppen is ook leuk om te zien dat de kinderen het leuk vinden en nog belangrijker ze vinden het nog lekker ook….Fryske Nasi/drumstick/Dale/veel salade en een ijsje.
Als lezer zal het wel duidelijk zijn maar ik wil het toch ook zeggen ik voel me bevoorrecht dit te kunnen en mogen doen met natuurlijk de steun van velen die mijn Stichting Stamppotje steunen, DANK.
Ik veel vrienden gemaakt hier de afgelopen 12 jaar en een van hen is bro Akki (S R Nilantha Ravindra) gids/chauffeur en bovenal een fijn mens. Donderdagavond moesten we bij hem dineren in omgeving Ja-Ela een prachtig huis en een groots welkom. We hadden onderweg een hele grote taart gekocht en die werd dankbaar in de koelkast gezet.Het is wel wennen dat men hier na wat drinken en ‘bites’ om ca 22:00 uur aan eten denkt maar het smaakte prima. Gisteren vrijdag zouden we eerst ‘van alles’ maar ja als je bij de en eet wil de ander ook wat voor je doen dus op naar een lunch met Sampath Nonis ook een supervent die en garnalenhandel heeft en steeds ietsje groter wordt en daar door steeds meer mensen hier aan een baantje helpt. Er werd een bijzondere vis tijdens de lunch werd geserveerd ik zag z’n tanden en was blij dat hij dood was…brr…Trouwens ook hier wordt de vis momenteel duur betaald want er is schaarste de boten hier varen bijna niet uit dat betekent ook voor velen extra armoede. De lunch was erg gezellig maar het meest bijzondere kwam daarna…ik had van Margje de Vries geld mee gekregen om voor de armsten in het moerasgebied voedselpakketten te maken en dan ook te geven, fantastisch! Arunda Nuwan en ik hebben de pakketten samengesteld (o.a. veel rijst,suiker,melk,vis, zeep..uhh nou igg nog veel meer…) Het werden er 10 en die hebben we bij de mensen afgeleverd, hoewel wat ingetogen toonden ze hun blijdschap. Voor mij voelde het wat gênant want ik kon hun niet goed duidelijk maken dat ik alleen maar uitreikte en Margje de bedenker en gulle gever was maar met hulp van Arunda wel geprobeerd. Het resultaat en was er niet minder om en daar gaat het om natuurlijk. Wel zag ik het al aardig beter is geworden in het moerasgebied omdat met hulp van velen daar nieuwe ‘woningen’ zijn gebouwd. Daarna was er wat onweer en een dikke bui hier bij ons op Santosa en stond er voor de avond een groot feest op het programma waarvoor ook ik nog even werd uitgenodigd. Een vriend van de mannen hier z’n vrouw was jarig en tegelijkertijd werd hun dochter 1 jaar, wat een groot was dat, de kleine diva leek te begrijpen☺ Ik vroeg aan de jarige of dit gebruikelijk was maar toen vertelde ze dat bij hun huwelijk 5 jaar geleden er geen feest was geweest en dat ze nu een aanleiding hadden gevonden om een keer alle vrienden met de kinderen uit te nodigen. Het duurde maar kort of ik had de nodige kids op de arm, geen straf hoor.. en moesten daar foto’s van gemaakt worden. Al met al alweer een mooie en in vele opzichten warme dag! Vandaag ga ik eerst met Dilanthe naar Negombo om, naast voor mijn twee petekinderen ook, voor de andere kinderen van de managers wat leuke kleding te kopen. Het is rustig vandaag omdat de kinderen vrij zijn maar hoe mijn dag er verder uit gaat dat lezen jullie de volgende keer en vertel ik zeker ook over traditionele famelyday die ik voor morgen heb georganiseerd.
11 maart 2017 Het is hier nu ongeveer half acht in de ochtend, in Nederland rond drie uur en velen zullen nog slapen. Hier ‘leeft’ het alweer en ik zit bij mijn Bed & Breakfest met om me heen een drietal kinderen van de manangers, twee op schoot en hangt op mijn rug…dus zullen wellicht nog meer spelfoutjes of woordjes zijn weggelaten in het verslagje☺
13 maart 2017 Na een heel vroeg bezoekje, met twee pakken koele fruitdrank, vanmorgen aan de garnalenpelsters vlak bij mijn B & B en koffie op kantoor met Nelly Nierop , biclewoman, zijn we even naar Negombo geweest. De Noord Hollandse Nelly is trouwens de grootste tijd van het jaar hier in Sri Lanka en helpt arme mensen waar ze maar kan, de topper! In Negombo hebben we nog wat boodschappen gedaan en Gyan ontmoet die met de mannen hier voor heerlijk garnalen zorgt om mee te nemen naar huis!! Natuurlijk heb ik ook nog wat cashewnoten gekocht voor thuis? Nu terug op kantoor na nog even door wat kinderen hier ‘belaagd’ te zijn. Mijn laatste verslagje maken en dat begint natuurlijk bij zaterdag. We hebben uitgebreid koffie gedronken en Dilanthe had gembertaart gemaakt..Zoals alles hier is ook dat mierzoet maar o zo lekker ik heb al ruim negen maanden een koolhydraat arm dieet en niet zonder succes maar om hier de koolhydraten te mijden moet je van goede huize komen. Daarna kleertjes kopen, die ik wilde geven aan de kinderen van de managers, met Dilanthe en Sampath Thushara in Negombo. Na al dat ‘werk’ lekker met z’n drieën geluncht en toen terug. Aan het eind van de middag ben ik met Denshani en Dilanthe naar een van hun beste vriendinnen geweest voor thee dat was een uitdrukkelijk verzoek van haar. Ze woont samen met haar man en tweeling in een heel mooi, groot oud huis. Dat ze in goeden doen zijn is dan ook goed te zien maar gelukkig ontzettend bescheiden en aardig. Bij thuiskomst happy hour hier met de managers en Sampath daarna eten en ontdekken dat mijn Sc Heerenveen het niet goed deed, understatement!!
Zondag hadden we famely day iets dat ik al een aantal jaren organiseer. Daar heb je een busje voor nodig en dat leek faliekant te mislukken want er is een groot kerkfestival en daarvoor worden veel busjes ingezet. Voeg daarbij dat het deze zondag Poyaday was, volle maan, een Boeddhistisch gebeuren en dan is ook nog eens 95% van de bevolking vrij dus dubbele handicap. Maar het is gelukt! In Sri Lanka is 74% van de bevolking Boeda aanhanger daarnaast is er nog het Tamilgeloof, het Katholieke geloof en een beetje Moslim. Om ca 8:45 vertrokken we voor een lange rit, ruim drie en een half uur, met na 45 minuten een breakfast tussenstop, naar Kithulgala een plaatsje in de bergen. Daar was men nog niet geweest, je kunt daar raften op de Kalani River en dat hadden de families uitgekozen deze dag. Het raften is een groot succes geworden en ik vind dat ze allemaal dit ook verdienen. Ze vonden het een beetje raar dat ik aanbood om op de kleine kinderen en de tassen te passen samen met Sampath. Ik heb het niet zo op wild water sterker nog het is lang zo geweest dat ik als ik mijn vinger in een kopje water stak me aan het schoteltje vast hield….Tijdens de lunch daar brak en een groot onweer los met veel regen! De terug weg was opnieuw gezellig en dronken we onderweg nog een keer thee en Nescafé. Het verkeer was weer een belevenis, ‘k begreep dat de regelen zijn aangescherpt maar als in het pikke donker in eens 11 koeien ziet oversteken in een hele drukke straat dan heb je toch je twijfels…Ook kwamen we door het stadje, Weyangode, waar een groot kerkelijk Tamilfeest was. De hele stad versierd met lampjes en giga druk. We raakten nog aan de praat over de vele mooi versierde trouwfeestlocaties. Ik begreep ook dat als je hier voor de kerk trouwt dat de ‘Farther’ dan ook het ‘wettelijke’ huwelijk sluit. Als men niet in de kerk trouwt dan is er een Babs (registar) en dan partytime. Rond acht uur waren we terug iedereen best wel moe maar zeer voldaan. Bijna is de opnieuw indrukwekkende reis voorbij komende late nacht vertrek ik weer naar mijn heitelân wellicht ook moe maar zeer voldaan. Is alles nou zo ok hier….nee natuurlijk niet maar veel is terug te leiden naar de cultuur hier zo heb ik bijvoorbeeld best moeite met het feit dat veel vrouwen hier toch wat achtergesteld moeten leven en dat er ook hier nog steeds ouders zijn die de partner voor hun kinderen uitzoeken. Mijn overtuiging is dat iedereen recht op zijn/haar eigen waarde en daar laat ik ze dan ook graag in. Over de regering hoor ik veel verhalen maar ook die zijn gekleurd natuurlijk net als in Nederland.
Ik voel me een bevoorrecht mens dat ik het allemaal mag mee maken en ook hier, al is het maar een kiezelsteentje, een steen(tje) mag verleggen in een rivier op aarde!
