Zondag was een wat onstuimig begin na een nacht met regen. Onze lieve vriend Sadun Deepal heeft blindedarmontsteking. We waren zaterdag al naar de eerst hulp geweest en een operatie was onvermijdelijk. Maar dat kost € 500,00 en dat hebben hij en z’n bruid niet. Omdat ze geen verzekering hebben, moest er gewacht worden tot er plaats is het ‘gouverment’ ziekenhuis…Toen gisterochtend de nood hoog was kon hij toch direct komen en is om 15:00 u geopereerd. Om 18:00 uur was ik bij hem, Randima was mee, Sadun was blij verrast me zo snel daar te zien. Hij is nu 21 jaar en was 10 jaar toen we elkaar voor het eerst zagen, maar direct vrienden voor het leven. Ik was een beetje..nou zeg maar behoorlijk van mijn stuk daar in dat “ziekenhuis”…
Om er te komen was al een toer, maar eenmaal binnen leek het een film van heel vroeger stokoude bedden en alles wat daarbij hoorde, een hele grote zaal stampvol! Niet alleen met patiënten, maar ook met bezoek. Het leek wel markt! Het was er benauwd en bloedheet. Er lagen en zaten zelfs patiënten op de grond.
Het werd me allemaal wat te veel toen een kereltje van 7 jaar zijn verhaal deed. Hij was aan het rechterbeen en voet heel erg verbrand. Hij vertelde dat papa zich zelf enkele weken geleden te kort had gedaan hij de oudste was van vier kinderen en dat mam heel weinig tijd had hem te bezoeken. Na zijn verhaal heb ik me buiten maar even “verdekt” opgesteld en de wind door mijn grijze haren laten waaien ‘k was even heel stil…..
Voorafgaand aan dit alles was ik met Dilanthe, vrouw van manager D.d. Gayan Suranga naar Negombo om kleertjes voor een aantal kinderen te kopen. Ook mijn petekind Metusha heeft wat moois van me gekregen. Daarna een leuke lunch met Dilanhte en toen weer naar onze basis. Vandaag is iedereen vrij er weer een christelijke feestdag nu voor de Hindoes en Tamils maar goed, dan is de rest ook vrij. Vanmorgen met de kinderen van de managers veel plezier gehad en mijn best gedaan om niet heel erg verliefd te worden…het is mislukt, geen kruid tegen gewassen.
Ook heb ik vandaag het gezin van Yayamali bezocht dat ik destijds aan elektriciteit heb geholpen en nu nog maandelijks een beetje help. Daarna naar Villa Rosita waar ik het begin logeerde, Lal en Rosita waren blij met het bezoek en vertelden dat hun bedrijf te koop staat. Als ik meer geld had dan wist ik het wel…
